Er was eens… een Kuttekop. En een Poes.
De Kuttekop had jarenlang op kantoor gewerkt. Ze deed haar best maar gedroeg en voelde zich dikwijls toch als een tuttebel tussen al die zakenmannen. In een leaseauto naar de meest uiteenlopende organisaties, dag in dag uit. En intussen maakte haar Poes ruzie met de buurman door op zijn motorkap te gaan liggen dutten.
Op een dag besloot de Kuttekop als boerentrien op het platteland te gaan wonen. En haar Poes ging uiteraard mee.
De Kuttekop trok zich terug uit het bedrijfsleven. Ze nam plaats in haar hangmat en had een prachtig uitzicht over de weilanden. Ze observeerde de Poes. Die vertrok nu dagelijks op pad om samen met vele katers te gaan jagen. Het was de omgekeerde wereld.
En de Poes vrat muizen bij het leven! Zoveel dat het op een dag genoeg was. Een overgeef-fobie was voor de Poes niet weggelegd. En zo kotste de Poes die middag een flinke Haarbal uit.
De Kuttekop tuurde er aandachtig naar en ging filosofisch op zoek naar de symboliek van de Haarbal.
Ze legde de Haarbal zorgvuldig in een doos en bleef ernaar kijken en kijken door het kleine gaatje… De Kuttekop raakte geobsedeerd door al het haar van de Poes in de Haarbal in de Kijkdoos. Ze zag diepgang en er scheen licht.
Ze bestudeerde, keek, zocht en vond. Ze voelde dat er meer in ‘haar’ zat. Niet enkel in haarzelf, maar ook in poezenhaar, vrouwelijk lichaamshaar.
En zo ontdekte ze iets Groots. De Poes met Haarbal stond symbool voor de Vagina!
Haar van het dierlijke en menselijke lichaam groeit met een reden, maar is na verloop van tijd overbodig. Het wordt dan niet meer gewenst als functioneel vachtje. De haren worden opgelikt met een tong en uitgespuugd. Opgenomen met een waxspatel en uitgetrokken.
Dit lijkt een heel vies en pijnlijk proces! Het is zelfs om van de kotsen. En om van te gillen. Maar zowel de Poes met Haarbal als de Kuttekop met haar Vagina voelden zich na verwijdering veel ‘verlichter’ en ze leefden dan ook allebei nog lang en gelukkig!
